Οι αμπελώνες της Σάμου, ειδικότερα οι ορεινοί, είναι δύσβατοι, άγονοί και άνυδροι, αλλά ταυτόχρονα αλλά ταυτόχρονα αποτελούν έναν θησαυρό για την αμπελοκαλλιέργεια της Σάμου.
Οι διαμορφωμένοι αμφιθεατρικά πατρογονικοί αμπελώνες όπου καλλιεργείται το σαμιώτικο μοσχάτο σταφύλι εκτείνονται στους ορεινούς κυρίως όγκους του ακριτικού νησιού της Σάμου και σε υψόμετρο έως και 950 μέτρων. Ακόμα υπάρχουν αμπελώνες σε «χαμηλό κύπελο» που ξεκινούν από το επίπεδο της θάλασσας και ανεβαίνουν στις πλαγιές του όρους Άμπελος και καταδεικνύουν τη μακρά οινοπαραγωγική παράδοση του νησιού.
Οι αμπελουργοί, με την εφευρετικότητα και την εργατικότητά τους, κατάφεραν να τους μετατρέψουν σε αξιοποιήσιμούς, δημιουργώντας στις πλαγιές των βουνών αναβαθμίδες, τις γνωστές «πεζούλες ξερολιθιάς». Η αμπελοκαλλιέργεια στις πεζούλες αποτελεί μια ιδιαίτερα δύσκολη και επίπονη παραδοσιακή αμπελουργική πρακτική, που δίνει πολύ χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις (που δεν ξεπερνούν τα 1.000 κιλά σταφυλιού ανά στρέμμα) αλλά σταφύλι εξαιρετικής ποιότητας, συνεισφέροντας έτσι στη δημιουργία του μοναδικού σαμιακού οίνου.
Οι αμπελώνες αυτοί εξασφαλίζουν στο «άσπρο μικρόρωγο μοσχάτο», αργή και σταθερή ωρίμανση, μέχρι να αποκτήσει πολύ υψηλούς βαθμούς σακχάρων και να εμπλουτιστεί με τα αρώματα της σαμιακής γης.
Το τρίπτυχο που προσδιορίζει τη μακραίωνη πορεία του σαμιακού οίνου είναι το μικροκλίμα που δημιουργείται χάρη στο γεωφυσικό ανάγλυφο και τη βλάστηση του νησιού, το εξαιρετικό δυναμικό της ποικιλίας και η αγάπη, το «μεράκι» των ανθρώπων που εμπλέκονται σε αυτό.

[tta_listen_btn]