Ο επισκέπτης μπορεί να εντοπίσει τα ερειπωμένα πλέον τεράστια κτίσματα που χρησιμοποιούνταν ως χώροι αποθήκευσης και εμπορίας σαμιακού οίνου («ταβέρνες») καθώς και πέτρινα υπολήνια που «τα έχει πάρει» η θάλασσα. Οι «ταβέρνες» αυτές είχαν χτιστεί στον Κάμπο Βουρλιωτών και την παραλιακή ζώνη του Αγίου Κωνσταντίνου ώστε η θαλασσινή αύρα να εξασφαλίζει καλύτερες συνθήκες διατήρησης των οίνων. Τα σταφύλια και το κρασί συγκεντρώνονταν εκεί καθώς τα μετέφεραν οι γεωργοί με υποζύγια μέσω παλιών μονοπατιών. Ένα παλιό μονοπάτι από αυτά που ακόμη διασώζονται σε καλή κατάσταση οδηγούσε από τους οικισμούς «Μαργαρίτες» και «Βαλεοντάδες», στις «ταβέρνες» του Αγίου Κωνσταντίνου και στις «Ταβέρνες» του «Κάμπου Βουρλιωτών».
Οι παλαιές αυτές οιναποθήκες διατήρησαν τη χρήση τους μέχρι τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν και ερειπώθηκαν, εξαιτίας της μη χρήσης.