[tta_listen_btn]

“Kulübeler”, çoğunlukla tek katlı ve tek odalı, basit dikdörtgen (uzun veya neredeyse kare) binalardı. Genellikle hasat deposu ve alt ağırlıkların muhafazası için yardımcı binalarla genişletilmişlerdir. Ortadaki dikdörtgenin üzerinde, alanın yaklaşık yarısını kaplayan ve asma yetiştiricilerinin gecelemesi için sunulan ahşap bir çatı katı oluşturulmuştur. Erişim dar bir ahşap merdivenle sağlanmaktadır. Kulübede genellikle ahşaptan yapılmış ya da inşa edilmiş bir şarap presi bulunurdu.
Binalar çamurdan inşa edilmiş ve kayrak taşı, koyu renkli taşlar (kahverengi-kahverengimsi-sarı, gri (Kokkari’de baskın) ve beyaz karışımından yapılmıştır.
Küçük kapıları ve eğik çatıları vardı. Kalan mal sahiplerinin ifadeleri, Sami “kulübelerinin” çoğunun 19. yüzyılın ikinci yarısında inşa edildiğini göstermektedir. Bazı küçük yıkık kulübeler, 18. yüzyıla atıfta bulunan binaların daha önceki varlığına ihanet etmektedir. Kulübelerin bazıları bölgede bol miktarda bulunan arduvazlarla kaplanmış ve hava koşullarından korunmuştur.

Samos’taki şarap presleri çoğunlukla aile tarafından işletilir ve üzüm bağlarında inşa edilirdi. 19. yüzyıldan bu yana, genellikle Samos’un her bağında inşa edilen kulübelerin zemin katında, yerel taş ve çamurdan elle yapılmıştır. Hasattan sonra üzümlerin atıldığı “tekne”lerdir. Aile üyeleri ve işçiler onları çıplak ayakla oraya bastırarak çoğunu “polimer”de (“köprü”) topladılar.

Antik çağda “üzümlerin şarap presinde sıkılmasına” “linovato”, preslere ise “linovate” adı veriliyordu. Vazo sanatındaki tasvirlerden “linovate”lerin üzümleri bir çubuğa yaslanarak veya üzerlerinde asılı bir ipe tutunarak sıkmalarının kolaylaştırıldığı tespit edilmiştir.

Şarap presi veya linos, kalıcı olarak inşa edilmiş veya taşınabilir bir ahşap tanktır – kum harcıyla sıvanmış bir sarnıç (kırılmış kiremit, kum ve kireç koyup çamur yaptılar ve şarap presini su geçirmez hale getirmek için yanları ve tabanı içeriye sıvadılar). Üzümlerin çıplak ayakla sıkılması ve şıranın çıkarılmasında kullanılır. Kalıcı şarap presi taştan veya inşa edilmiş ve dikdörtgen veya kare şeklindeydi. Yaklaşık bir metre yüksekliğinde, esas olarak dikdörtgen veya kare şeklinde zeminin içine inşa edilmişlerdir. En kötüsünün kolayca akabilmesi için eğimli bir tabanı ve bir açıklığı vardı. Wort(ot), “porselen” kaplamayla toprağa kazılmış küçük bir kuyuya benzeyen polimniyumun içine aktı. Daha sonra şıra “derilerle” evlere taşınıyor.

Hasat sabahın ilk ışıklarıyla birlikte başladı. Üzümleri öğleden sonra presliyorlar ve sabahları çoğunu “şoförler” tarafından sürülen alt ağırlıklara yüklenen “deriler” halinde meyhanelere taşıyorlardı. Presleri olmayanlara ise komşular ya da akrabalar hizmet veriyordu.
1934 yılında Kooperatifin kurulmasından sonra baskılar yavaş yavaş terk edildi.

Çeşitli yerlerdeki aile “kulübelerinde” uysalca tutuldu. Manolatlar, Vourliotes ve Ampelos’ta tanımlanmışlardır. Antik çağlardan modern zamanlara kadar uzanırlar ve bazıları iki parçalıdır; üzümleri sıkıştırmak için bir boşluk vardır, diğeri ise şıra için gerekli drenaj boşluğuna sahip hipolinyumdur.

Bazı durumlarda, şarap imalathanelerinin yakınında çiftlik evleri tespit edilmiştir; bu, arkeolojik ve antropolojik olarak, hasat mevsiminde ailelerin şarap üretimine yakın olmak için üzüm bağlarına göç ettiğini göstermektedir.

Bunlar, o yıllarda Samos Birleşik Şarapçılık Tarımsal Kooperatifin adadaki üzüm yetiştiricilerinin üzümlerini topladığı ve hayvanlarla birlikte şarap mahzenlerine naklettiği taştan yapılmış tanklardır.

Üzüm depoları, üzüm üretiminin boşaltıldığı, düz yüzeyli taş kirişler üzerinde desteklenen, yaklaşık 3 metre yüksekliğinde yükseltilmiş tanklardır. 1934 yılında Kooperatifler Birliği’nin kurulmasıyla birlikte Samos’un tüm geleneksel bağcılık köylerinde kalıcı şarap mahzenleri oluşturulmaya başlandı. Bunlar çoğunlukla yerel malzemelerden (taş ve çamur) inşa edilmişti ve daha önce astar olarak bir miktar çimento harcı kullanılmıştı.

Yaklaşık 3 metre yüksekliğinde bir zemin kat bölümü (araçların yüklenmesi ve boşaltılması için), yükseltilmiş bir platform, teraziler, tanklar ve miktarların kaydedilmesi için ofis alanı içeriyordu.
70’li yıllara kadar kullanıldılar ve yavaş yavaş terk edildiler. Bugün Samos’un şarap üreten köylerini gezerken adanın dört bir yanına dağılmış üzüm yetiştiricileriyle tanışıyoruz. Terk edilmiş halde duruyorlar, ancak Samos’ta şarapçılık faaliyetinin geliştiği başka bir dönemin sessiz tanıkları olarak kalıyorlar.