“Meyhaneler” Samos Kampos’unda bölgenin şarap ticaretine hizmet etmek amacıyla inşa edilmiş büyük taş şarap depolarıydı. Çiftçiler, Samos Türk Hegemonyası döneminde ürünlerini tüccarlara ve simsarlara satıyorlardı. Bunlar, çoğunlukla 19. yüzyıldan kalma, yaklaşık 6 metre yüksekliğinde ve kiremit çatılı taş ve masif taş binalardır. Binaların en yüksek noktalarında bulunan pencereler, şarap ürünlerinin daha iyi muhafaza edilmesi için havalandırma koşulları sağlıyor.

Samos’ta deniz melteminin şarapların korunması için daha iyi koşullar sağlaması amacıyla “meyhane” inşa etmek için çoğunlukla kıyı bölgeleri seçildi.
Ürünler, özellikle de üzüm ve şarap, en yakın “meyhanelerde” ve çiftçilerin onları eski yollardan balyalarla taşıdığı küçük ama çok verimli Vourliotes ovasında toplanırdı. İyi durumda korunmuş eski bir yol, Manulates’ten Margarites’e, Valeontades’e ve Agios Konstantinos’a ve oradan da kıyı boyunca Kampos’un Meyhalerine kadar uzanıyordu. Meyhaneler ayrıca Margarites, Valeodates ve daha sonra Agios Konstantinos’un sahil yerleşiminde de mevcuttu.
Meyhaneler savaş sonrası ilk yıllara kadar kullanımlarını sürdürdü. Daha sonra ya harabeye dönmüş ya da Samos Şarap Kooperatifi’nin mülkiyetine geçmiş ve şarap yükleme ve boşaltma alanlarına, tarım ürünleri depolarına (Vathi ve Karlovassi’de) ve Malagari’deki Samos Şarap Müzesi’ne dönüştürülmüştür.
“Meyhane” (“taberna”) teriminin kökleri Roma İmparatorluğu günlerine kadar uzanıyor gibi görünüyor. Yunan şarap geleneğinde, bir toplanma yeri olarak şarapla ilişkilendirilmiş ve oradan da satılmıştır. Daha sonra abur cubur eşliğinde şarap içilebilen bir yer olarak modern Yunan diline geçti.