Samos şarabından, yunan edebiyatında ve Marguerite Yourcenar gibi Avrupalı yazarların kitaplarında sıklıkla bahsedilir:

“Şarap, bizi toprağın patlamaya hazır gizemleriyle, gizli mineral zenginlikleriyle tanıştırır: Güneşin altında bir öğle vakti veya yorgunluktan bitap düşülen bir kış vakti içilen bir kadeh Samos şarabı diyaframda hemen onun sıcak akışını, damarlarımız boyunca ekşi ve sıcak yayılışını hissetmemizi sağlar… Bu hemen hemen kutsal bir duygudur, bazen insan kafası için çok güçlü…” (Les Memoires d’Hadrien, roman)

Yunanistan’ın ödül almış yazarı ve UNESCO temsilcisi “Her yerde” kitabında “Samos Kulesi” başlığıyla aşağıdakileri yazar:

“Bunaltıcı bağış, çam iğnelerinin ürpertisi hemen hissediliyor, öğlenin ilk parıltısı dikey bir koyak taşına düşsün yeter ki, o zaman, gizli bir hava esintisiyle bir anda hepsi birlikte bize daha da yaklaşmaya başlıyorlar, elbette başından beri biliyorsun, bizim için geliyorlar, ruhlar mı olacaklar, yoksa bizi bu hak ettiğimiz saatin ışığında hıçkırıksız ve manganezsiz kurtaracak başka bir gerçeğin anlamını taşıyan aşağı ülkeden kelimeler mi olacaklar, sonunda kendi Samos’a ait anılarımız, bilgelik şarabıyla ıslatılmış, dünya bir yeniden doğuş cesaret öpücüğünde durana kadar yeryüzünü serpiştiriyor, bedenlerin kayıp, çalınan iyilikleri için”

Ve son olarak Napoleon Lapanthiotis, ki döneminin edebiyatını çok iyi biliyordu, bazen dünya edebiyatından kısa düz yazılar seçer, çevirisini yapar ve gazetelerde yayınlardı. “Likithos” veya “Samos’un Şarabı” başlığıyla Svob’un “Mimous”undan bir pasaj çevirmiştir. Burada Tiran Polikrates ve Samos şarabına dair bir hikaye anlatılıyor.