Samos’un eski bağcılarının tanıklıklarına göre, tüm adada bağ bozumu birden fazla gün süren yaz ayları “bayramı” gibiydi.
Anlattıklarına göre hazırlıklar erkenden başlıyordu. Bağ köylerinin tümünde yollar dallardan ve yabani otlardan temizlenirdi, “dusimedes” (kaldırımlar) ise onarılırdı. Bağcılar “üzüm çuvallarını” hazırlardı, hepsinde bağlamak için ip ve “halka” olmalarına dikkat ederdi. En ufak delikler bile yamalanırdı. Sırasıyla hasır sepetler, “gialikia”, “kofines”, “kofes”, “seledes” ve kesme aletleri olan “katsounia” “kats’nakia” veya “katsounes” (daha büyükleri) hazırlanırdı ve sonuncular keskin olmaları için bilenirdi.

Bağ bozumu günlerinde her köyden yeni katsounia satan “demirciler”, “pramateutades” “sepetçiler” ve “matrampaz’dis” (hayvan tüccarları) geçerdi. Eşek ve atlar “ntousimedes”te kaymaması için nalbantın yanına giderlerdi. Hayvanlar ağır yüklerden zarar görmesin diye semerler kuru otlarla doldururlardı.

“tellal” “posta”nın açılacağını ilan ettiğinde koşuşturmaca başlardı. Bağcılar günün ilk ışıklarında bağlarına gider, burada hemen “kouritsia” (kadın işçileri), “taşıyıcıları” ve “taşıyıcıları” ayarlamak için üzümün kesime ihtiyacı olup olmadığını kontrol ederlerdi (yani olgunlaşıp olgunlaşmadığını).
Samos’un tüm bağcılık bölgelerinde ve bazı bağcılık şarapçılık köylerinde birden fazla üzüm hasat makineleri bulunmaktaydı. Makineler temizlenmiş, beyazlatılmış, çalışanlar ve ekipman hazır bir şekilde hasadı (“mahsulü”) bekliyorlardı.

Bağ bozumu günü geldiğinde, güneş daha doğmadan önce tüm köy halkı ayaktaydı. Bağlarda çalışanlar “darıcanlardan” ve “davanus” (böceklerden) korunmak amacıyla uzun kollu gömlekler ve güneşten korunmak için çeneye mendille bağlanan keçe şapkalar giyerlerdi.